Ogórecznik to roślina łatwa w uprawie, która ozdobi rabaty kwiatowe. Ale ma także sporo właściwości leczniczych – może być stosowana zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Nie bez znaczenia jest również zapach i smak ogórecznika, który warto wykorzystać w kuchni.
Ogórecznik lekarski – co to za roślina
Ogórecznik lekarski (Borago officinalis) jest jednoroczną, szybko rosnącą rośliną. Ma wzniesioną łodygę, dorastającą do ok. 60 cm wysokości. Na jej szczycie latem pojawiają się dość duże i dekoracyjne kwiaty. Mają one po pięć płatków, najczęściej intensywnie niebieskich, choć są również białe. Są one przedzielone charakterystycznymi, wąskimi zielonymi listkami (to działki kielicha), kwiaty w centralnej części mają także białe tzw. osklepki. Kwiaty są zebrane w luźne kwiatostany.
Dolne liście ogórecznika są dość duże i eliptyczne, górne (wyrastające na łodydze) – mniejsze i wydłużone. Kiedyś liście tej rośliny nazywano „językiem wołu”. Zarówno starsze liście, jak i pędy są gęsto pokryte drobnymi, szorstkimi włoskami.
Jak uprawiać ogórecznik
Ogóreczniki nie są wymagające w uprawie. Jako przybysze z południa (pochodzą z rejonu Morza Śródziemnego) lubią słońce. Najlepiej rosną na żyznych i średnio wilgotnych ziemiach o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 6,5-7).